اسکندر مقدونی در سال ۳۳۱ پیش از میلاد بعد از پیروزی در نبرد گوگمل (Gaugamela)، سومین جنگ با داریوش سوم هخامنشی و شکست ایران، بر شوش و بابل مسلط شده و برای دستیابی به تخت جمشید، پایتخت ایرانیان، روانه آنجا شد. او برای دستیابی به پایتخت، ارتش خود را دو بخش کرد؛ یک بخش را به فرماندهی پارمنیون (Parmenion) از راه جلگه بهبهان روانه تخت جمشید کرد و خود با سپاه سبک اسلحه راه کوهستان را پیش گرفت تا نیروهای نظامی ایران که در تنگه دربند پارس مستقر شده بودند را شکست دهد.