آریوبرزن با ۴۰ سوار و ۵,۰۰۰ نیروی پیاده خط محاصره مقدونیان را درهم شکست و تلفات سختی به آن‌ها وارد کرد؛ اما سپاهیانی که از راه جلگه به سوی پارسه رفته بودند، پیش از رسیدن آریوبرزن به پایتخت، تخت جمشید را تصرف کردند. آریوبرزن با تعداد اندک سواران خود به سپاه دشمن زد و آنان را به خاک افکند. با وجود اینکه بسیاری از سربازان خود را از دست داد، حلقه سپاهیان دشمن را شکافت تا پیش از یونانیان خود را به تخت جمشید برساند و پایتخت هخامنشیان را نجات دهد؛ اما موفق نشد به آنجا برسد و پایتخت سقوط کرد.
بعد از سقوط پایتخت، آریوبرزن در حالی که دشمنان را تعقیب می‌کرد حاضر نشد سپاه را تسلیم کند و آن‌قدر در جنگ با دشمن پافشاری کرد تا یارانش یکی یکی از پا افتادند و با افتادن آخرین سرباز پارسی به خاک، جنگ پایان یافت. اسکندر آریوبرزن را در حلقه محاصره مقدونیان گرفتار کرد؛ سپس چوپانی که راه تنگه را به او نشان داده بود را به جرم خیانت به ایرانیان به قتل رساند.