اسکندر با سپاهیان خود از طریق راه کوهستان به تنگه دربند پارس رسید که نیروهای نظامی ایران به فرماندهی آریوبرزن در آنجا اردو زده بودند. با وجود آریوبرزن و نگهبانان تنگه پارس، عبور نیروهای نظامی اسکندر از تنگه‌های کوهستانی امکان‌پذیر نبود. اسکندر که تنگه را نمی‌شناخت و نمی‌دانست چگونه وارد آن شود، به حیله جنگی ترموپیل (Thermopylae) متوسل شد و با همراهی چوپانی که تنگه را خوب می‌شناخت و از هخامنشیان بیزار بود، شبانه از بیراهه تنگه را دور زد و خود را از راه‌های کوهستانی به نیروهای نظامی ایرانی رساند.
مورخان محل دروازه پارس را گذرگاهی تنگ توصیف کرده‌اند که پارس را به شوش می‌رساند. به‌این ترتیب با توجه به جغرافیای تاریخی ایران، موقعیت تنگه را در کهگیلویه و بویراحمد تصویر می‌کنند و آن را با تنگه تکاب که طول آن حدود پنج کیلومتر است و رودخانه مارون از میان آن عبور می‌کند، یکی دانسته‌اند. این تنگه دو ورودی شرقی و غربی دارد که امروزه ورودی شرقی آن با سد مارون مسدود شده و ورودی غربی قابل عبور و مرور است.